Paulinko, pamiętaj, że Cię kocham...
Piszę z opóźnieniem, ponieważ samo mówienie o Twojej ogromnej krzywdzie jest też krzywdą dla mnie i zbierałem się długo, żeby zrobić kolejny wpis, ponieważ bardzo to przeżywam...
Dokładnie w poniedziałek przed Twoimi urodzinami (piątek) jak pewnie pamiętasz przyszedłem i spotkaliśmy się koło samochodu. Przyszedłem, żeby Ci wręczyć kartkę urodzinową, złożyć życzenia i ogóle chciałem Ciebie zobaczyć, bo niedługo nie poznasz własnego Taty na ulicy:( To jest chore...
Mama oczywiście zrobiła wielką aferę, jakby nie wiadomo co się stało, zamknęła Cię w samochodzie i nie pozwoliła mi nawet się w Tobą przywitać:( Ciekawe jak mama by się czuła, gdybym ja tak zrobił, jak myślisz?...
Nie chciałem Ciebie przecież porwać, nigdy bym tego nie zrobił, a Ty masz wciskane różne podłe kłamstwa przez złych ludzi, tylko po to, żeby nas rozdzielić z czystej złośliwości i chęci wyrządzenia krzywdy...
Wklejam zdjęcia tej kartki, którą także wysłałem do Ciebie, ale niestety ktoś ją odesłał. To jest przykre i chore. Potem pewnie masz wciskane, że Tata się Tobą nie interesuje itp. itd. Dzwoniliśmy wszyscy włącznie z Olą do Ciebie w urodziny, ale mama zablokowała nas, żeby Cię dalej okłamywać i nastawiać przeciwko nam. Wszyscy Ciebie bardzo kochamy i chcemy, żebyś miała normalne dzieciństwo i pełną rodzinę. Rodzina to świętość, jest najważniejsza!
Zobacz...
